KADERDE NE OLA Kİ...

Bitmeyen bir kabus ruhumun yalnızlığı,açılmayan başak taneleri gibi,mevsimin geçmesine az kalmış,çığlıkların uğultusu boğuyor utangaçlığımı.Bir kader bu kaderim bu diye sızlanıp duruyorum saçma sapan düşlerin kucağında.Aykırı düşüncelerim kimi zaman eziyor benliğimi..hele korkularım,onlar çevrelemiş kanserli hücreler gibi karar odasını beynimin.ilaç yetmez,ışın iyileştiremez,kaybediyorum bir bir hücrelerimi,sessiz,siyah,soğuk bir düş tarlasında..
Dualara sığınmak,hayallere kapılmak,geçmişi anımsamak yaşlanamayan gözlerle..ilk gençlik yıllarına dönebilmek sadece hayallerde..ne acı,geçmişte hayallerde,gelecekte!
Düşlerimizde yaşattığımız unutamadığımız geçmiş günleri biz yaşadık,farketmeden bu günleri hazırladık kendimize.sinsi bir ''hayatta başarılar ''cümlesi dolanmıştı dilimize, tüm günlüklerde,hatıra defterlerinde ''hayatta başarılar ya da mutluluklar ''diliyorduk birbirimize. O hatıra defterleri hala var mı?Okul sıralarında yazılıyorlar mı acaba?Nasıl anlatır bize saflığımızı,hayata tekdüze yaklaştığımızı.oysa yalandır(biraz acımasızca gelebilir bu)gerçek dışıdır hayal ettiklerimiz ve olmasını istediklerimiz.Kimimiz avukat olmak istedi,kimimiz gazeteci,kimimiz öğretmen..bazılarımız için hayat istediği gibi şekillendi,bazılarımız içinse kördüğme dönüştü.Meslek erbabı olmakla insan olmak arasında sıkışıp kaldık elbette zaman zaman.Eksik yanlarını tamamlayamadık ruhumuzun,eksildikçe eksildi bazen şevkimiz..hayattan usandık kimi zaman,bir dost sesiyle de kendimize geldik..gençlik yıllarımızda bıraktık düşlerimizi...bugünü ancak yeni yeni anlamaya başladık.yarının bugün olduğunu yeni yeni anlıyorum.yarın gerçekten bugünmüş aslında.Dünlerimiz için yapabileceğimiz birşey yok artık anmaktan başka.yarınlar için yapabileceğimiz en iyi şey bugünü yaşamaktır.pişmanlık duymadan,sağlıklı olmaya özen göstererek,incitmeden.Ne acı yarınlarımızı da hep düşlüyoruz geçmiş gibi hayatta..oysa hayat akıyor..