Mezun olurken çok ağlamıştık.Her yıl belli bir ayın belli bir gününde okulun bahçesinde buluşacağımıza dair sözler vermiştik birbirimize.Hatta unutamam,bir arkadaşımla yıllar sonra buluştuğumuzda birbirimize vermek üzere aynı tokadan iki tane alıp saklamıştık.(o tokayı geçen yıl attım,canım yanarak!)Tutamadık sözümüzü(tutmadık) ancak internet imdadımıza yetişti.Şimdi birçok dostluklar yeniden filizleniyor,kaldığı yerden devam edecek anlaşılan..(bilime sonsuz teşekkürler!)
Eski duygularımızı yaşamak istiyoruz,çünkü;doyamadık oyılların tadına..
Korkudan,saçma sapan kısıtlamalardan dolayı dostluklarımızı dahi yaşayamadı birçoğumuz..küçük bir şehir memleketim küçük ve çook güzel!
Öyle zannediyorum ki günümüz lise gençliğinden daha şanslıydık biz,çünkü; bugünkü ayrımların henüz farkında değildik.Politikadan çok uzaktık,temel toplum ahlak kurallarının dışında günümüzün moda cümlesi'' mahalle baskısı'' sırtımızdaydı elbette.
Bugün hepimizin bir politik görüşü var artık. Günümüzde yaygınlaşmaya başlayan farklı olana duyulan hoşgörüsüzlük eski dostlukları nasıl etkileyecek merak ediyorum doğrusu.
Emek harcayıp yaşattığım dostlarım,adını sayfamdan sildiğim arkadaşlarım,birçoğu katılacak o toplantıya..sadece geçmişin verdiği coşkuyu yaşayacaklar.aradaki mesafeyi,kayıp yılları kapatmaya çalışacaklar,başarırlar dilerim.orada olmak isterdim.
Katettiğimiz yolları görmek adına...çünkü,arkamda anılarımda yaşayan güzel bir gençlik hikayesi var!
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder